آئین مستان

یا حسین  ..
ای نهایت رحمت و جلوۀ رویِ خدا
یا حسین ..
ای بهارِ محبت جان و دله عاشقا
یا حسین ..
سینه زن ها دارن همگی حاجت کربلا
نور عین یا حسین ...
 میریم با شهدا .. وَ با همۀ سینه زنا
 اربعین زِ نجف .. پیاده سویِ کربُبَلا
مولانا یا حسین ای پسر زهرا یا حسین.........
یا حسین ..
دعا کن آخرِ کارِ ما بشه ختمِ به خیر
 دلِ ما ..
بشهِ بیتِ بهشتیِ عشقِ شما وَ لاغیر
 جون بدیم ..
برا تو مثه عابس و مسلم و حرّ و زهیر
نور عین یا حسین
قسم به شرر .. شقایقای پرپرِ تو
ما هارُ می کشه .. مصیبتای خواهرِ تو
 مولانا یا حسین ای پسر زهرا یا حسین.........
شنیدم ..
تویِ کرببلا شدی بی سَرو پاره تن و
روی خاک ..
موندی غرقه به خون و جراحت و بی کفن و
آخرشِ ..
ای عزیز دلِ فاطمه می کشی تو من و
نور عین یا حسین
 واقعا ای آقا .. این روضه ها سخته می دونم
 چه جوری برات از .. اسارتِ زینب بخونم
مولانا یا حسین ای پسر زهرا یا حسین.........
یا حسین  ..
ای نهایت رحمت و جلوۀ رویِ خدا
یا حسین ..
ای بهارِ محبت جان و دله عاشقا
یا حسین ..
سینه زن ها دارن همگی حاجت کرببلا
نور عین یا حسین ...
 میریم با شهدا .. وَ با همۀ سینه زنا
 اربعین زِ نجف .. پیاده سویِ کربُبَلا
مولانا یا حسین ای پسر زهرا یا حسین.........

داره میرسه به ‌گوش، صدای یه قافله

کاروان حضرت ارباب

پابه پای قافله، این دل زار منم

مثه قلب زینبت بی‌تاب

میدونی حاجت منو، ولی بذار بازم بگم

سه کلمه ست فقط آقا : پیاده اربعین حرم

اربابم، شبای جمعه دل حرمه

اربابم، فدایی سرت سرمه

حسین ... وای ....

تا که بعد هیأتت، چای روضه نوشیدم

یاد چای کربلات افتادم

خاطرات اربعین، طعم چای موکبا

مگه میشه که بره از یادم

چایی روضه رو همون، مادری که به ما میده

برات اربعین روهم، به من روسیاه میده

اربابم، شبای جمعه دل حرمه

اربابم، فدایی سرت سرمه

حسین ... وای ....

پیاده پر میکشم، زیر پرچم میدوم

مگه میشه خسته شن این پاهام

اون بهشتی که میگن، اون شراب و عسل

توی هر موکب میبینن چشمام

یه ساله مونده این دل بیچاره توی موکبا

زیر زبونمه هنوز مزۀ چای کربلا

اربابم، شبای جمعه دل حرمه

اربابم، فدایی سرت سرمه

حسین ... وای

تو رؤیام دیدم خیلی ساده

یه روز می زنم من به جاده

مسیر نجف کربلا رو

 میرم من با پایِ پیاده

از این موکب به اون موکب

 فقط ذکرِ لبهام حسینِ

می خونم تا همه دنیا

 بدونن که آقام حسینِ

شده لبیکَ یا حسین ذکرم

فقط بین الحرمینِ فکرم

بیا لطفی کن دست من رو بگیر

امیری حسینٌ و نعم الامیر ...

یه عمرِ آقا مبتلاتم

فقط محتاجِ نیم نگاتم

بعد این همه نوکری ها

ببینم یه شب کربلاتم 

دلم آروم ، نداره باز

می خواد کربلاتو ببینه

همه رفتن جاموندم باز

انگار قسمت من همینه

دلم گرفته آروم نداره

واسه حرمِ تو بی قراره

شدم تو دام عشقت آقا اسیر

امیری حسینٌ و نعم الامیر ...

می دونم نداشتم لیاقت

که امسال بیام من زیارت

دیگه قسمتم کن آقاجون

زیارت، شهادت شفاعت

چشامو بستمو دیدم

آقاجون توی کربلاتم

شبای جمعه چند ساله

توی حسرت خیمه گاتم

 به وقت مرگم آرزو دارم

سرم رو روی زانوت بذارم 

تو هستی غنی و من هستم فقیر

امیری حسینٌ و نعم الامیر ...

به یاد غروبایِ اروند

 یادِ چفیه و یادِ سربند

یادِ اون دلاورهایی که

 دادن جونشون و با لبخند

یاد زین الدین و همت

یاد کاظمی ، خرازی

 یادِ صیادِ شیرازی

یادِ باکری یاد قاضی

یادِ باقری یاد رَدّانی

یاد بابایی یاد قوچانی

دلم از دنیایِ رنگی گشته سیر

امیری حسینٌ و نعم الامیر

میخوام کوله بار و ببندم بیام

حرم دیگه طاقت نذاشته برام

چشامو می بندم می بینم توی

یه جاده به اسم  نجف کربلام

با یه نگاه تو،میشه راهی،بازم این دل

با پرچم سرخ،دخیلک یا ابوفاضل

دارم بی اراده میام

میزنم به جاده میام

می شمارم ستونهارو باز

با پای پیاده میام

اربابم اباعبدالله

بهشت دیگه رنگی نداره برام

اونی که پیاده میره کربلا

به راحتی اینجا در میره خستگی

با طعم یه چای توی موکبا

منزل به منزل توی الطاف تو میشم گم

هر جا میری میگن : "هله زوّار هله بیکم"

اشک شوق رو گونه ام جاری

نبضم رو تو دستات داری

دل توی دلم نیست ارباب

مثل جابر انصاری

اربابم اباعبدالله

درسته زیارت داره مشکلات

ولی یادگاری میمونه برات

اگه کف پاهات پر از تاوله

باید بنویسیش توی خاطرات

باید برا ارباب، نه پا بلکه، باید سر داد

مرغ دل و توی هوای کربلا پر داد

رؤیای دلا کربلا

فردوس خدا کربلا

راهی نیست دیگه تا دیدار

عرش فرشیا کربلا

اربابم اباعبدالله

سرگشته و بیمارم، من میل حرم دارم

دلداده ی سلطان و سقای علمدارم

داغم رو میون دل نگفتم

حتی یه دفعه بهت نگفتم

که خسته شدم از این جدایی

چند وقتی میشه حرم نرفتم

روی لبم تا دم مرگ این نوا

کرب و بلا، کرب و بلا

وطنم وطنم کربلا

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

ای پادشه خوبان از تو حرم از من جان

رو سوی شما کردم، ردم نکن آقا جان

گفتم به همه هوامو داری

میمیرم اگه محل نذاری

دوس دارم بیام حرم بگیرم

آقا با تو عکس یادگاری

حال و هوایی داره ایوون طلا

کرب و بلا، کرب و بلا

وطنم وطنم کربلا

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

مجنونم تو خواهم شد، هوشیار نخواهم شد

از خواب خوش مستی، بیدار نخواهم شد

واسم شده مثل خواب و رؤیا

که یک شب جمعه صحن سقا

با ذکر حسین غریب مادر

صحن تو بیام عزیز زهرا

نوکر تو کِی میشه حاجت روا

کرب و بلا، کرب و بلا

وطنم وطنم کربلا

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

شاه کرم کِی میبَریم تا حرم

چهل شبانه روز غم

چهل شبانه روز اشک

چهل شبانه روز شوق سفر

چهل شبانه روز صبر

چهل شبانه روز نی

چهل شبانه روز خون جگر

یک اربعین دلتنگیم

رفته به سوی کربلا

چون بر مشامم میرسد

هر لحظه بوی کربلا

موکب به موکب میروم

از این ستون تا آن ستون

ای معنی صبح فرج

انا الیک راجعون

حسین من......

دلا چرا گمی تو

ستون چندمی تو

تو را صدا زده مولا حسین

بیا به کربلایش، بخوان به اقتدایش، نماز عاشقی را

حسین سوغاتیم را خاک پای زائرانت میبرم

دل را پیاده هر قدم با کاروانت میبرم

چیزی ندارم غیر جان تا اربعین نذرت کنم

با هر چه دارم آمدم در خیمه ات خدمت کنم

موکب به موکب میروم

از این ستون تا آن ستون

ای معنی صبح فرج

انا الیک راجعون

حسین من......

زمین پیاده آمد فلک به جاده آمد

فقط به پاسخ هل من معین

به یک اشاره ی تو

به یک نظاره ی تو

شده قیامتی این اربعین

ای دل وضو از خون بگیر

از تربتش بویی ببر

چون حر بیا بی ادعا

 از روی او شرمنده تر

از جان گذشته چون علی اکبر بیایی بهتر است

مثل شهیدان حرم بی سر بیایی بهتر است

حسین من......